Owidiusz, O kosmetyce twarzy pań

Opis

Długo zastanawialiśmy się, jak wydać poradnik piękności Owidiusza, ponieważ średniowieczny skryba przepisał tylko część poematu, zaledwie sto wierszy i tyle tylko przetrwało do naszych czasów. Jak zatem wydać książkę, której tekst mieści się zaledwie na dwóch kartkach?

Nawet jeśli dodamy wersję łacińską i ilustracje, powstanie z tego pięć kartek. To zainicjowało pomysł wydania jej w taki sposób, jak wydawano książki za czasów Owidiusza, czyli w 1 roku I wieku naszej ery.

Książka nie zawsze miała formę zszytych w grzbiecie kart, a czytanie nie zawsze łączyło się z ich odwracaniem.

Papirus, materiał piśmienniczy, którego używano w starożytności przez ponad 3500 lat, kruchy, lecz dający się łatwo zwijać, narzucił formę książki jako długiej wstęgi sklejonych arkuszy nawiniętej na drążek zwany „umbilicusem”.

Zwiedziliśmy muzea Europy i Egiptu, by odszukać antyczną formę książki. Nigdzie jednak nie natrafiliśmy na oryginalny zwój. Można było zobaczyć zaledwie pojedyncze arkusze papirusów, w przyciemnionych salach, umieszczone w specjalnych gablotach.

Przestudiowaliśmy więc Historię naturalną Pliniusza Starszego, w której zawarte były wzmianki o papirusach. Po wielu próbach, ponieważ w starożytnym tekście natrafiliśmy na zagadkowy błąd w opisie wykonania zwoju, udało nam się wydrukować poemat Owidiusza na oryginalnym egipskim papirusie. Wygląda tak, jakby dzieło wykonali wydawcy w jego czasach, z tą różnicą, że w przeciwieństwie do nich, nie zatrudniliśmy do przepisywania niewolników – kopistów.

Kształt książki, rodzaj i sposób umieszczenia ilustracji oraz pismo są podobne, jak w starożytnym zwoju. 30 pierwszych egzemplarzy jest wydrukowanych na papirusie, pozostałe zaś na papierze ręcznie czerpanym. Pierwsze 90 egzemplarzy ma ilustracje ręcznie barwione.

Każda z książek oprawiana jest ręcznie, w związku z tym każdy z egzemplarzy może się nieznacznie różnić od tego, który został przedstawiony na zdjęciach.